Meestal kwam de vogel alleen. Levendig en actief. Het fladderde van tak naar tak. Bleef nooit lang en hield ervan bovenop overhangend gebladerte neer te strijken. Na ruim een week kon ik de vogel beter bekijken. Nieuwsgierig en veel minder nerveus kwam hij steeds dichterbij. Met zijn staart licht omhoog bekeek hij me met zijn donkere ogen. Toen hij zijn kopje draaide zag ik een wazig gele wenkbrauwstreep, het goede moment om een foto te maken.
